ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' มนต์, มนตร์ '

    มนต์, มนตร์  หมายถึง น. คําศักดิ์สิทธิ์, คําสําหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์,คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์.(ป. มนฺต; ส. มนฺตฺร).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • มนตรี

    น. ที่ปรึกษา, ผู้แนะนํา, ที่ปรึกษาราชการ, ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่, นิยมใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น องคมนตรี รัฐมนตรี เทศมนตรี.(ส.; ป. มนฺตี).

  • มนท-, มนท์

    [มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย, ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ.(ป., ส.).

  • มนท-, มนท์

    [มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย, ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ.(ป., ส.).

  • มนทกานติ

    น. 'ผู้มีรัศมีอ่อน' คือ ดวงเดือน. (ส.).

  • มนทาทร

    [-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. (ส.).

  • มนทาทร

    ดู มนท-, มนท์.

  • มนทิระ, มนทิราลัย

    [มนทิระ] (แบบ) น. เรือนหลวง. (ป., ส.).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒